Met een grote glimlach zit ik in de auto te genieten van wat er op de achterbank gebeurt. Een vriend die een leven kent vol met strijd om bestaan en erkenning hebben we net opgepikt. Met een koffer tussen hen in begint hij te vissen naar het verleden van onze loge. En zodra de ontdekking wordt gedaan dat onze knul ook een moeilijke thuissituatie heeft begint er een peptalk. In één adem komt eruit rollen dat zijn vader hem kan verwensen, kan zeggen dat hij niet had mogen bestaan maar dat zijn bestaan daar niet door bepaald wordt; God wil hem en dus mag hij er zijn. Een stuk koninkrijk op je achterbank; prachtig toch?
Bij de voedselbank mag ik getuige zijn van een ex-verslaafde die zijn waarde hervonden heeft. Hij leidt me rond in zijn leven in het Delta (Psychiatrisch centrum). Een gevangen leven; leeg en alleen. Op de bodem van zijn bestaan heeft hij ontdekt hoe kostbaar hij is. Als de boer die de parel heeft gevonden weidt hij nu zijn hele leven toe om andere mensen te helpen hun waarde in te zien. Zelfs het risico van de dood remt hem niet meer om zich vol in te zetten voor anderen; hij weet dat hij niets te verliezen heeft.
Een vrouw komt bij de voedselbank en staat niet op de lijst. Bijna is ze op straat gezet met haar man en twee kleine krullebollen. Zonder werk zijn ze nu afhankelijk van een wettische medewerker bij de sociale dienst. Ze is dolblij als ze toch een pakket mee mag nemen. Nog blijer wordt ze wanneer er kaartjes over zijn voor de sintfilm en ik haar aanbied met de auto te brengen. Ze kan niet stoppen te vertellen hoe dankbaar ze daarvoor is. Als er dan op sintavond ook nog zwarte pieten van UP op de stoep staan is ze flabbergasted dat er mensen bestaan die zich haar lot aantrekken.
Een buurvrouw wordt verrast door haar kersverse buren. Een complete maaltijd staat op haar te wachten omdat haar buren haar hebben zien staan en aanvoelden dat ‘eten’ de juiste sleutel was. De vrouw vertelt al tientallen jaren er te wonen, maar nog nooit dergelijk contact met haar buren gehad te hebben. Ze waardeert het enorm.
Dit zijn fragmenten van Gods koninkrijk, maar ook uit onze agenda. Door samen te ervaren wat “gerechtvaardigd zijn” betekent doen we steeds meer recht aan de mensen die we tegenkomen. Mensen die de maatschappij miskent, worden gekend door Zijn kinderen.
Is dat UP? Die waren er toch voor jongeren? Blijkbaar rijken Gods doelen verder dan wat ons menselijk brein kan bedenken. Blijkbaar wachten alleenstaande moeders, verslaafden, geïsoleerden en ex-gedetineerden ook op bevrijding.