05:00. Ik zet boven het raam wijd open. De heerlijke geur van een frisse nieuwe ochtend komt naar binnen. Ik hang uit het raam en kijk om me heen. Het is nog helemaal stil – buiten is het leven nog niet begonnen en ook binnen is iedereen nog in diepe rust. Samen met de geur van vers gezette cappuccino laat ik afgelopen tijd aan me voorbij gaan.
Ik kijk naar de schuur schuin tegenover ons. Een buurtgenoot met een goed hart heeft er twee zwervers in ondergebracht. Ik kijk naar het snoer dat vanuit onze eigen schuur naar het huis van een buurvrouw loopt. Stroom afgesloten vanwege het houden van wietplantjes. Of ze wat stroom mag lenen. Dezelfde buurvrouw nodigt me uit om eens te helpen bij het uitdelen van maaltijden voor dak- en thuislozen, georganiseerd vanuit haar gemeente – Dat kan gewoon samen gaan, Arienke.
Zwervers in mijn achtertuin en stroom uitlenen. Dat is nieuw voor me… Ik kijk naar de tuin naast ons, het huis waar Jan en Marieke vandaag komen wonen. We hebben mooie dromen. Een groot deel van de heg die onze tuinen scheidden, hebben we eruit gehaald. Over een poosje staat op die plek een grote picknicktafel waar jonge moeders aan kunnen schuiven. En een zandbak waar een veelkleurigheid aan kindjes speelt, gemixt met onze eigen kinderen. Hier samen in Schiebroek wonen om een thuis te zijn voor jonge moeders.
Dubbel gevoel als ik een van die jonge moeders een rondleiding geef door mijn nieuwe onderkomen. Ik voel me ongemakkelijk. Wat een verschil met haar leefsituatie. En toch, verzekert haar begeleidster me later, is dit juist waar de jonge moeders zich aan optrekken: proeven hoe het is – een fijne thuisplek, een liefdevolle relatie, plezier als gezin, vriendschap. En inderdaad, ik zie hoop in de ogen van deze jonge moeder, als ze me vertelt dat dit ook haar droom is als alles weer ‘normaal’ loopt: andere jonge moeders bemoedigen.
Ik kijk uit het raam en zie het voor me: een gemeenschap van gelovigen, van buurtgenoten, van zwervers, van jonge moeders, van vrienden. Community zijn en gewoon even stroom lenen als je dat nodig hebt. Of samen een moestuin aanleggen, kinderkleertjes uitwisselen, naar de bieb, levensverhalen delen, genieten van wat God ons in elkaar geeft.
En een gemeenschap die nog groter is dan alleen de Loderstraat in Schiebroek. Heel wat Crosroaders hebben de afgelopen weken de handen uit de mouwen gestoken op nummer 39 en nummer 41. In de hectiek van het gezinsleven, een bevalling en een verhuizing onmisbare hulp! Allemaal super bedankt! Altijd weer een verrassing met wie je de volgende dag aan de koffie zou zitten. Dat geeft wel een bepaald camping- en familiegevoel.
Familiegevoel – zo zijn er met twee gezinnen naast elkaar ineens wel heel veel oma’s. Laten we ze gewoon allemaal maar ‘oma’ noemen. En zo voelt het echt een beetje. Alsof onze familie ineens van alle kanten aangroeit. Dit moet community zijn zoals het bedoeld is 🙂
Gods Koninkrijk op aarde!
Arienke Lok
PS: Nieuwsgierig geworden? Leuk als je eens langskomt voor een cappuccino!