Nabrander 4 (dag 32): wijsheid vs dwaasheid (1 Korintiërs 1,18-31)
‘Heeft God de wijsheid van de wereld niet in dwaasheid veranderd? (1 Korintiërs 1,20)
Afgelopen maand hebben we gebeden om wijsheid. Om onderscheiding vanwege de keuzes die voor ons liggen. We hebben genoeg in huis om een keuzes te maken, maar we hebben het vooral nodig om God te horen spreken. Niet onze wijsheid, maar de wijsheid van God.
In dit gedeelte wordt de wijsheid van de mens tegenover de wijsheid van God. ‘De boodschap over het kruis is dwaasheid voor wie verloren gaan, maar voor ons die worden gered is het de kracht van God.’ (vs 18). Paulus maakt er een flink punt van het om het ‘dwaze van God’ tegenover menselijke wijsheid te zetten. Het dwaze van God is wijzer dan mensen, en het zwakke van God is sterker dan mensen, zo luidt zijn conclusie (vs 25).
Het is niet zo dat Paulus tegen wijsheid is. Het is meer dat hij de tekortkomingen van menselijke wijdheid signaleert en ziet dat die ernstig tekortschiet. Hij is zelf nog steeds verwonderd dat wat dwaasheid is in de ogen van de mens, wijsheid bij God is. En dat gaat over Jezus en het kruis waaraan hij stierf. Dit kruis is absurd, en toch is het de wijsheid van God. In alle onbeduidendheid, onmacht en verachting is dit hoe God aanwezig wil zijn: in het kruis van Jezus.
Wanneer wij bidden om wijsheid, dan is de dwaasheid van het kruis van Jezus de norm waaraan gespiegeld wordt. Er bestaat geen andere wijsheid dan de wijsheid die langs het kruis van Jezus is gegaan.
Blijf bidden om wijsheid. Maar belangrijker; blijf dicht bij Jezus, hij gaat voorop en maakt de wijsheid van deze wereld beschaamd.