We zitten in een koffietent bij centraal. Na 1,5 jaar tijd staat ze weer voor me. Dit keer met haar nieuwe vriend. Bij haar was één ding blijven hangen; “die lui van UP (Urban Potentials) waren er voor mijn ex”. Nu haar vriend in de problemen zit had ze één hoop; “misschien zijn ze er ook wel voor hem”. Ze had contact opgenomen met Paul die hun vraag om hulp direct door “mijn lichaam” liet gieren.
Terwijl ik hoor hoe deze jongen al een jaar lang instanties afzeult om een uitkering aan te vragen, besef ik opnieuw hoe kwetsbaar je in onze regelzuchtige samenleving bent. De frustratie zit hoog, de onmacht om een weg uit de vicieuze cirkel van “geen geld = geen verblijf” en visa versa, te banen is groot. De verantwoordelijkheid voor het komend kind bij zijn vriendin wil hij niet ontzien en dat houdt hem tot dusver op de been. Maar hij zit aan z’n eindje. Ik besef me dat ‘mijn lichaam’ ontzettend veel potentie heeft om hem te helpen aan de juiste kennis om instanties te benaderen, vrienden om te bemoedigen en plekken om te verblijven. Dat geeft nieuwe hoop en moed voor deze vent. Verbeterpunten voor het gemak even achterwege gelaten; medaille is nog niet behaald. Of het ontbrekende lid zich even wil melden 😉
Een moeder zoekt een logeeradres voor haar zoon. De opvoeding alleen valt zwaar en instanties bieden niet wat nodig blijkt. “Mijn lichaam” biedt wederom uitkomst. Ik kan andere sterke lichaamsdelen, een tof stel in de kerk, vragen om hierin bij te springen. De verbazing over zo’n mooi en gezond werkend lichaam,is groot.
Een vrouw uit de wijk blijkt in alle onrust en armoe nog op een luchtbed naast haar honden te slapen. Aan zelfzorg komt ze, door gebrek aan middelen en inzicht, niet toe. Ik plaats de vraag om spullen voor deze vrouw op ons netvlies; facebook. Een bed, fornuis, kast, keukenartikelen komen in no-time mijn kant op. Deze vrouw ziet in de praktische middelen hoe “mijn lichaam” kan voorzien.
Een jonge vrouw heeft last van onrust en geestelijke strijd. Ze is maatje van een Upper en kent inmiddels meerdere. “Mijn lichaam” gaat met haar mee naar een “vrij-zijn” conferentie waar ze mag zien hoe demonen en leugens in naam van Jezus, Gods kinderen moeten verlaten.
“We hebben verschillende gaven..we zijn één lichaam in Christus en we zijn elkaars lichaamsdelen” (Rom 12). Ik heb afgelopen maand gezien hoe we als één lichaam functioneren. Het is onwijs gaaf om mijn lichaamsdelen te kennen en daarmee makkelijk beroep te doen op mijn arm, been of voet. En helemaal kick is het om te merken dat onze stadsgenoten hiervan de vruchten mogen plukken en verlekkerd kijken naar zo’n lichaam. We mogen dan wel niet van de wereld zijn, een mooi lijf hebben wij zeker!