Community zondag 16 mei – Zondag na Hemelvaart
‘Vurig en eensgezind wijdden ze zich aan het gebed’ (Handelingen 1,14)
Deze community-zondag is onderdeel van de gebeds-10-daagse van Crossroads Rotterdam. Met Hemelvaart vierden we dat Jezus zijn plek innam naast de Vader, ‘opgenomen in majesteit’ (1 Timoteüs 3,16). Vlak voordat dit gebeurde gaf Jezus zijn leerlingen opdracht om naar Jeruzalem te gaan, en daar te wachten ‘ tot de belofte van de Vader komt’ (Handelingen 1,4).
Hoe wordt dat wachten ingevuld? Door vurig en eensgezind te gaan bidden!
Wij weten dat het 10 dagen gaat duren, maar wisten zij veel?
Hoe krijg je dat gebedsleven ‘vurig’?
In dit vers kun je drie randvoorwaarden zien:
- Beschikbaar zijn
De discipelen en de kring eromheen zijn er gewoon. Ze zijn beschikbaar.
- Het gaan doen, het zeggen dat je het gaat doen, en doorzetten
Of ze het nu afspreken of niet, of dat het helemaal organisch gaat – ergens wordt duidelijk dat zij zich toewijden aan het gebed. Er is commitment, er is een cultuur van doorzetten. Net zolang tot de belofte vervuld gaat worden. Niks achteroverleunen tot het een keer zover is. Met actief bidden vul je het wachten.
- Eensgezind zijn
Als je in Handelingen 1,13 leest wie die discipelen zijn, dan zie je een bonte lijst van karakters en achtergronden. Eensgezindheid krijg je door je over persoonlijke verschillen en irritaties heen te zetten, je ongemak met mensen die je niet liggen of waar je het zo vaak gruwelijk mee oneens bent opzij te zetten, en je eigen agenda te laten vallen. Dat gebeurt als je Jezus en de agenda van zijn Koninkrijk centraal stelt. Dan krijgt eensgezindheid de ruimte.
Beschikbaar zijn, toewijding, eensgezindheid. En met Pinksteren komt de heilige Geest, met kracht en met vuur. De heilige Geest is er al, en in ons. Maar we bidden in deze tijd om meer vervulling, zodat er meer van Jezus en zijn Koninkrijk zichtbaar is in ons leven, in Crossroads en in de stad.
En meer vuur? Vraag God er gewoon om. Of in ieder geval om het verlangen naar meer vuur.
Gespreksvragen:
Het idee is eigenlijk dat je met elkaar vurig en eensgezind gaat bidden. Maar als (korte) opstart: hoe zit het met jouw beschikbaarheid voor gebed, met jouw toewijding, en met jouw eensgezindheid? Wat doe je daar mee? En wat denk je dat God ervan vindt?