Ik vind het eigenlijk heerlijk om thuis te zijn en aan deze meiden eieren, ketjap of sambal uit te lenen.
Moet u ooit nog iets bakken in de buurt van Schiebroek? Probeert u onze flat even. En niet alleen omdat de meiden hier goed kunnen bakken! Ik kreeg ook een oven van Job en Arienke en leende die vervolgens uit aan een moeder die de oven nog veel vaker zou gaan gebruiken. Nu kom ik bij haar langs als ik ‘m nodig heb. De oven van Jan en Marieke is inmiddels ook verhuisd naar hier. Aan ovens dus geen gebrek.
Ik vind het heerlijk om mijn wasmachine af en toe te laten draaien voor moeders die er geen hebben. Om een winterjas weg te geven aan iemand die rond het vriespunt nog rondloopt in een zomerjas. Vervolgens schaam ik me eigenlijk dat ik überhaupt al zo lang een jas in de kast heb liggen die ik nooit meer zou gaan dragen. Ik maak er een mooi verhaal van door te denken dat het ‘juist nu wel goed van pas kwam.’ Ja ja…
Ik vind het heerlijk om op recepten gebied totaal inspiratieloos te zijn voor mijn diner met een vriendin en vervolgens een recept voor hartige, gevulde pannenkoeken te krijgen van 1 van mijn buurvrouwen. Niks ‘wraps uit een zakje!’ (hoe kwam ik erbij….) ALLES wordt hier in de keuken zelfgemaakt. Met een berg kruiden vertrek ik naar mijn eigen keuken en een half uur later komt de moeder in kwestie met haar dochter even kijken of ik er wat van bak. Gelukkig komt ze ook even helpen, omdat ze terecht dacht dat dat misschien nodig was. Dit is een flat vol leven. En het leven in de flat is mooi!
Naast de vreugde van het ‘leven delen’ en de bijzondere ontmoetingen is er ook reden tot zorg.
Arienke, Marieke en ik proberen sinds kort elke week te bidden voor de meiden in de wijk. Want naast de 14 moeders die in de flat wonen zijn er nog ruim 30 meiden in de hele wijk. ‘Als we bidden gebeuren er dingen’ is dan niet altijd zichtbaar. Op die momenten bidden we voor hoop en moed en hebben we elkaar hard nodig. Er is in deze wijk ook ellende en gebrokenheid. Er gebeuren dingen die niet goed zijn en dat is verdrietig.
Maar als ik hier dan thuis bid met Arienke en Marieke of met Mandy, mijn nieuwe (omwoner-) buurvrouw en een van de meiden vraagt of we ‘weer’ gaan bidden dan vind ik dat gewoon bijzonder. Het zegt iets over wat we normaal vinden, graag doen en hen bij betrekken. Zou het niet mooi zijn als we op een dag elke week met een aantal jonge moeders samen bidden?
Het lukt me dus maar niet om ontmoedigd en negatief bij de pakken neer te gaan zitten. Ik wil heel graag 1 van die dwaze mensen blijven die gelooft dat God door mij heen een verschil kan maken in relaties met deze jonge meiden, ook al zijn die verschillen soms nauwelijks zichtbaar. Die gelooft dat Jezus gekomen is om ‘verslagen harten hoop te bieden’ en ‘om allen die treuren te troosten’. Help me herinneren aan Gods woord als ik die hoop even niet meer heb. Ik heb jullie daarbij nodig!
Help me herinneren aan Gods woord als ik die hoop even niet meer heb en laten we onze ogen openen voor de kleine herinneringen aan hoop, vreugde en vrede die God ons laat zien!
We komen tegenwoordig elke zondag bij Crossroads Central en daar omheen doen we regelmatig – maar nog wat ongestructureerd – aan gezellige diners, activiteiten met jonge moeders, gebed en het delen van zowel vreugdevolle als huilende baby’s, oudere kinderen, tuinen en fietsen. Heb je een vraag of wil je mee delen in dit leven? Schiebroek is misschien wel ‘the place to be.’ Neem dan zeker even contact op met ons!
Gert , Job en Arienke, Jan en Marieke en/of Elise