De bouwput van Crossroads Rotterdam (4)

shutterstock_274859585Terwijl we regelmatig mailtjes krijgen van mensen die vragen hebben over wat we doen en mensen gewoon op de bonnefooi langskomen om eens te kijken hoe dat er dan uitziet – een kerk die bezig is de familie van missional communities te worden – bekruipt me regelmatig het gevoel dat we nog een lange weg te gaan hebben. Na een periode met een hoog momentum-gehalte – waarin we twee missional communities konden lanceren en een nieuwe opzet voor de centrale ontmoetingen – zitten we duidelijk in een periode van hergroeperen.

We merken dat de communieties hun missionaire weg hebben gevonden of aan het bijstellen zijn en hun eigen dynamiek en kleur hebben gekregen. Maar “centraal” zijn we echt aan het zoeken. We zijn een typische stadskerk met een jonge populatie die in- en uitgaat. Daarbinnen is het zoeken naar wie de sterke schouders zijn die de centrale community – die uitzendt, ondersteunt en op adem laat komen – kunnen dragen. We gaan dus iets doen wat eigenlijk haaks staat op de cultuur van vrijblijvendheid die we – onbewust- hebben gecreëerd: we gaan mensen individueel vragen naar hun commitment en hoe zij dat invulling geven.

Daarnaast herstellen we een “constructiefout”. We hebben ons eerst gericht op het vormgeven van de missional communities, de weg ernaartoe en wat voor soort leiderschap daarbij nodig was. Als dat stond zouden we “discipelschap” vormgeven. Maar we hebben gemerkt dat het andersom had gemoeten. En dus maken we nu een flinke inhaalslag op het creëren van een cultuur van discipelschap.

Alsof we er alsnog een aar heilpalen bij inslaan om het fundament echt goed te krijgen.

Meer informatie over het werken met ‘missional communities’:  www.nederlandzoekt.nl

Eerder verschenen als onderdeel van een serie in IDEA 4-2012, magazine van de Evangelische Alliantie over missionaire gemeenteopbouw – www.ea.nl