Dag 24: Wat doe je hier? (1 Koningen 19,8-18)
Er ging een grote, krachtige windvlaag voor de HEER uit, die de bergen spleet en de rotsen aan stukken sloeg, maar de HEER bevond zich niet in die windvlaag. Na de windvlaag kwam er een aardbeving, maar de HEER bevond zich niet in die aardbeving. Na de aardbeving was er vuur, maar de HEER bevond zich niet in dat vuur. Na het vuur klonk het gefluister van een zachte bries. (1 Koningen 19,11-12)
Soms kun je er helemaal doorheen zitten, omdat wat je hebt gedaan en doet zinloos lijkt. Zo ook de profeet Elia. Hij had aangetoond dat God de enige is die luistert en in staat is in te grijpen – of eigenlijk, dat deed God zelf – en de andere goden bleken gewoon nep-goden te zijn. Het brengt de mensen echter niet van hun afgoderij af, en hij moet rennen voor zijn leven.
Uiteindelijk komt hij op een berg die als een heilige plek wordt gezien en hij gaat een grot binnen. God vraagt wat hij hier doet en hij loopt helemaal leeg met zijn verhaal (vs 10). Elia wordt uitgenodigd naar buiten te komen en krijgt dan een waar spektakel: vernietigende storm, aardbevingen en vuur. Blaas alles maar weg! Schudt de hele boel maar door elkaar! Brand die zooi maar plat! Maar het is niet waar God in zit (vs 11-12).
Na al het grove geweld is er ‘het gefluister van een zachte bries’ (vs 12). Daarin is God, die hem opnieuw hem vraagt: ‘Wat doe je hier?’ Elia doet opnieuw zijn verhaal en krijgt daarna van God enkele gedetailleerde opdrachten (vs 15-18).
Het is bijzonder om te zien hoe menselijke frustratie, wanhoop en onrust aanvankelijk beantwoord wordt met grof geweld en machtsvertoon. Maar het commentaar is dat God er niet in zit. Pas in het ‘suizen van een zachte stilte’, zoals het in de HSV staat, waarin God wel aanwezig is, leidt het verhaal van Elia tot antwoorden en richting. Het verhaal is exact hetzelfde (vs 11+14), maar de omstandigheden zijn anders: God heeft Elia’s pijn en frustratie tot stilte gebracht.
Het is niet raar als je bidt, dat de gedachte ‘Wat doe ik hier?’ je bekruipt. Het is de vraag die God je ook stelt. Want hij wil je verhaal horen en je tot stilte brengen. Dat is de plek waar je richting mag verwachten.
Vertel God waarom je hier bent, in zijn aanwezigheid. Doe je verhaal, lucht je hart. Laat hem jou zien welke krachtige reacties je eigenlijk wilt. En laat hem je tot stilte brengen. Daar ontvang je richting.