…dat wij, ontkomen aan onze vijanden,hem zonder angst zouden dienen, toegewijd en oprecht,altijd levend in zijn nabijheid… (Lucas 1,67-80)
Zacharias kan weer spreken en het eerste dat hij doet is God loven (vs 64). Hij wordt vervuld van de heilige Geest en spreekt een profetie uit (vs 67), dat veel weg heeft van een loflied. Het is een eerbetoon aan God, omdat hij is gekomen om zijn volk te bevrijden (vs 68). Hij voegt er aan toe: ‘Een reddende kracht heeft hij voor ons opgewekt uit het huis van David, zijn dienaar (vs 69)’, en daarmee lijkt hij te doelen op Jezus.
Een profetie, een loflied over Gods ingrijpen en trouw, over Gods bevrijding van zijn volk. Lucas noemt het een profetie. Daarmee geeft hij aan dat de woorden van Zacharias een duiding zijn van al deze gebeurtenissen onder leiding van de heilige Geest. Waar je in deze tijd vooral kunt stilstaan bij bovennatuurlijke zwangerschappen en geboorten en alle mooie dingen eromheen, daar gaat het profetische geluid van Zacharias over bevrijding van vijanden, over loskomen uit de greep van haters. De geboorte van Johannes en Jezus gaan over de heftige strijd die plaats vindt en die Jezus voor ons gaat voeren.
Die strijd is vergelijkbaar met de bevrijding van Gods volk van de vijanden om hen te brengen op de plek die God aan Abraham had beloofd, gezworen eigenlijk (vs 72-73). Wat is de inzet van die strijd, van het ‘ontkomen aan onze vijanden’ (vs 74)?
Allereerst dat de vrijheid om God te dienen, zonder angst. God dienen zonder je ook maar ergens zorgen over te maken of je bedreigd te voelen. Dat betekent ook vrijheid van angst zelf, elke angst die jou kan overheersen en elke angst die je bij God vandaan houdt. Het betekent bevrijding om ‘toegewijd en oprecht’ te leven in Gods nabijheid (vs 75). De HSV vertaalt met ‘dat wij, verlost uit de hand van onze vijanden, Hem zouden dienen zonder vrees, in heiligheid en gerechtigheid voor Hem alle dagen van ons leven’. Het type vrijheid waarin heiligheid en gerechtigheid het verlangen zijn van zijn volk, maar ook vanzelfsprekend, omdat Gods nabijheid en intimiteit dat ook oproept en mogelijk maakt.
Ook Johannes’ rol wordt genoemd in deze profetie van Zacharias: profeet van de Allerhoogste, wegbereider voor de Heer (vs 76). Hij zal redding bekend maken door vergeving van zonden (vs 77). Het is een onderdeel van een ‘stralend licht dat opgaat’ over ons; het verschijnt aan allen die ‘leven in duisternis, en verkeren in de schaduw van de dood’ (vs 79). Het opent de weg naar vrede. De geboorte van Zacharias’ zoon gaat dus over duister vs licht, dood vs leven, oorlog vs vrede. Kortom, dit is niet zomaar een geboorte. De strijd om een leven zonder angst gaat beginnen.