Maar zijn moeder zei: ‘Nee, Johannes zal hij heten!’ (Lucas 1,57-60)
Het moment nadert dat de belofte van de engel aan Zacharias en Elizabeth in vervulling gaat. Al die tijd konden zij zich voorbereiden, want ze wisten dat het kind eraan kwam. En dus is er verwachting, en hopelijk, voorpret. Maar op het moment dat het kind geboren wordt en het kind in de handen van de ouders gelegd wordt, dan is de belofte volkomen in vervulling gegaan: voelbaar, tastbaar, zichtbaar.
De buren delen mee in de vreugde (vs 58). Waar de eerste vijf maanden van de zwangerschap Elizabeth zich terugtrok en gewoon niet naar buiten kwam (vs 24), komt nu iedereen bij haar over de vloer . Hun gezamenlijke conclusie is dat God goed en barmhartig is geweest voor Elizabeth, en ze zijn blij voor haar en blij met haar. Een geboorte is meer dan een gebeurtenis voor papa en mama; het gaat de hele community aan.
Maar de buren lijken de situatie over te nemen. Het kind moet besneden worden naar goed Joods gebruik en ze gaan er van uit dat het kind naar zijn vader genoemd zal worden: Zacharias jr. Want zo hoort het immers toch te gaan? Goed, de zwangerschap is iets bovennatuurlijks geweest, en het is een teken dat God goed is geweest voor Zacharias en Elizabeth, maar het is nu tijd om terug te gaan naar een normale situatie waarin alles gaat zoals het altijd is gegaan en waarin de zoon van Zacharias gewoon Zacharias jr. gaat heten, toch?
Het is maar een naam, maar er zit meer aan vast. God zelf heeft de opdracht gegeven dat de zoon Johannes moet gaan heten. Elizabeth weerstaat de groepsdruk en houdt voet bij stuk. God heeft ingegrepen door hun op hun oude dag een kind te schenken, het kind gaat een opdracht krijgen van God. Het kind Zacharias jr. noemen zou in feite betekenen dat ze de gebedsverhoring aannemen, maar wat God verder heeft gezegd negeren. Het wonder accepteren, maar niet de boodschap en niet de relatie met de Gever. Ook al raakt het jou persoonlijk, het draait niet alleen om jou en de verhoring van jouw gebeden. Wanneer God een gebed verhoort dan hoort daar ook een verantwoordelijkheid bij om de gebedsverhoring onderdeel te laten zijn van Gods grotere plan. En het vraagt ook gehoorzaamheid.
En Elizabeth is gehoorzaam. Johannes zal het kind heten. Want dat heeft de engel zo gezegd. Ook al is het ongebruikelijk om dat zo te doen, en ook al vindt de buurt er wat van.