Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. (Johannes 3,16)
Vandaag is het Eerste Advent. De tijd van verwachting van de komst van Jezus is nu officieel begonnen. De aftrap is met een Bijbeltekst die één van de bekendste is, en door veel gelovigen de belangrijkste gevonden wordt. Er was een tijd waarin je tijdens sporttoernooien als de Olympische Spelen of WK Voetbal wel eens iemand vooraan de tribune zag zitten met op een kartonnen bordje geschreven: John 3:16. Zo belangrijk werd het gevonden dat iedereen deze tekst zou leren kennen.
Wat staat er nou?
God heeft de wereld lief.
Daarom geeft God zijn enige Zoon.
Wie in de Zoon gelooft gaat niet verloren.
Wie in de Zoon gelooft heeft eeuwig leven.
Hier staat heel veel. Jezus maakt door deze uitspraak in ieder geval duidelijk dat waar we met Advent bij stilstaan – de komst van God in de wereld in de persoon baby Jezus – een expressie is van Gods liefde. Hij deelt uit. Hij geeft zijn Zoon.
In de oorspronkelijke Griekse tekst staat het woordje kosmos – God had de kosmos zo lief. Het maakt het allemaal nog groter. Niet alleen de wereld, maar het hele universum, lichtjaren ver. Daarom ben ik blij dat ik ooit iemand heb horen zeggen dat je in plaats van ‘de wereld’ je eigen naam mag invullen: God heeft [JE NAAM] zo lief dat dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven. Dit hele gebeuren van Advent gaat over jou. De onderneming van God die mens wordt gaat over jou. God neemt het initiatief, het is een beweging van liefde.
Jezus geloven redt je van de vernietiging en geeft een leven dat heel is, dat duurzaam en blijvend is. Eugene Peterson vertaalt het volgende vers zo: ‘God didn’t go to all the trouble of sending his Son merely to point an accusing finger, telling the world how bad it was. He came to help, to put the world right again.’ (Johannes 3,17)
Dit vers zet de toon voor Advent. Gods initiatief, Gods liefde en aan ons de vraag om te geloven in Jezus die gezonden is. Het is het verschil tussen een leven van vernietiging of een leven van herstel en heelheid.
Nog één gedachte. De mens is geschapen naar Gods beeld, zo kun je in Genesis 1 lezen. Dat kan overkomen alsof alleen volwassen mensen ‘echt’ aan dat beeld voldoen; er zijn immers geen kinderen in de hof van Eden. De komst van Jezus als baby herinnert eraan dat als een baby ook geschapen is naar Gods beeld, het ook in het baby-zijn op God lijkt. Je hoeft niet eerst volwassen te worden voordat je op God mag lijken. Dat zegt ook iets over God: een grote God die klein en kwetsbaar is en zich afhankelijk maakt van de mens.