Crossroads Rotterdam en racisme

Opeens ging men in de hele wereld de straat op. De beelden van een Amerikaanse witte agent die 8’46 minuten met zijn knie op de nek van een ongewapende zwarte man zat waardoor deze uiteindelijk stierf veroorzaakten een enorme woede. Het gaf uiting aan een gevoel dat diep zit: er is nog steeds racisme, en het zit diep in de structuren van hoe de samenleving is georganiseerd. En het gaat verder dan alleen de Verenigde Staten, ook in Nederland raakte het een snaar.

Racisme is niet nieuw. Maar een gebeurtenis als met George Floyd raakt een snaar – ondanks dat we heel veel weten over racisme en er van alles aan doen om het te bestrijden, gebeurt het weer: een zwarte man die sterft in een situatie die er waarschijnlijk niet zou zijn geweest als hij wit zou zijn. Inmiddels spreken vele personen en organisaties zich uit tegen racisme. En terecht.

Bij Crossroads Rotterdam zijn we ook tegen racisme. We begrijpen niet eens hoe je ervoor kunt zijn. Maar door dit te zeggen ben je er niet. Als je goed luistert naar de verhalen van mensen dichtbij of in de media die met structureel racisme te maken hebben, dan kun je de pijn, de woede en de frustratie voelen. De heftigheid van de gebeurtenissen, de emoties – misschien is het over een paar weken weg en gaan we weer over tot de orde van de dag. Tot de volgende dode. En de volgende demonstratie.

Eerlijk gezegd ervaren we dit als een kairos-moment: een gebeurtenis waardoor we ons afvragen of God iets tegen ons wil zeggen?

We geloven dat dit een moment is om vooral te luisteren. Om extra moeite te doen om te luisteren naar de verhalen, naar de pijn, en extra moeite te doen om het te begrijpen, zonder er gelijk een mening over te hebben. En om ons af te vragen wat onze rol hierin is.

We hebben een gesprek opgenomen met Crossroaders die dagelijks met racisme te maken hebben. Ze krijgen ook de vraag of ze het ook bij Crossroads tegenkomen. Luister naar de verhalen, naar de pijn, maar ook naar het geloof van mensen die dagelijks met racisme te maken hebben. Paulus zegt: ‘Als één deel van het lichaam pijn heeft, voelen andere delen die pijn ook’ (1 Korintiërs 12,26). Neem er de tijd voor om het mee te voelen en er naar te luisteren.