Houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen*
De lunch bij mij thuis vooraf aan de gebedsmeeting voor Safe Haven is gaande. Er wordt aangebeld en even denk ik dat er nog iemand aan wil schuiven voor het meebidden. Het is Mauro, is streetrapper en wil graag zijn kunsten laten horen. Doe maar binnen voor de hele groep. Enthousiast laten we hem binnen. Wat een geweldige move, een geweldige setup door God blijkt achteraf.
Even zegt er een stemmetje in mij, is dit wel verstandig? Nu ben je met een hele club mensen, straks ben je alleen thuis, wie weet heeft hij verkeerde motieven. Je weet wel, wantrouwen… Nee Marije laat maar, God zal het wel weten waar dit heen leidt, komt goed.
Mauro heeft in een half uur gerapt, een glaasje sap gedronken, een paar dingen aanstipt van zijn leven, hoe hij in het leven staat en tot slot is er voor hem gebeden. En dat in een half uurtje tijd. Ik noem het als iets simpels en zo was het eigenlijk ook. Gastvrijheid met elkaar aan de vreemdeling. Een welkom, een vraag, een aanbod, een ieder deed zijn ding in een eenparige beweging. En zo kwam het dat Mauro vet gezegend en dankbaar vertrok, maar niet voordat hij iedereen een dikke knuffel gaf! Op zijn beurt zegende hij ons en mij in het bijzonder ook. WOW
Ik moest denken aan een passage van de bekende lezing van Henri Nouwen ‘The Beloved’. Hierin
beschrijft Henri dat ‘the poor’ de zegen met zich meedragen die via hen weer naar ons terug komt wanneer wij als christenen ons uitstrekken naar hen. They carry the blessing! En zo was het ook. Ik werd opnieuw bevestigd in het gastvrij welkom heten van ‘vreemdelingen’ (ook al was hij Nederlander, vreemd was hij voor mij!), zonder angst, met open armen. Door zijn ongelofelijke dankbaarheid en vreugde werd ik vet bemoedigd en voel ik me op mijn beurt volledig Leven. Gods aanwezigheid zichtbaar, tastbaar door mensen heen, door ontmoetingen heen.
De gebedsmeeting voor Safe Haven werd dus iets korter, maar eigenlijk was dit al een superdikke knipoog van God om door te gaan met het de visie voor Safe Haven. Een veilige plek waar vrouwen zonder verblijfspapieren gastvrij welkom worden geheten. Om te zijn. Om tot herstel te komen. Om tot bloei te komen. En om uit te zien naar een hoopvolle toekomst die God met hen voor ogen heeft.
Zij zijn vreemd in dit land, vreemd in onze ogen. Maar voor God niet. Hij kent ze bij naam. Hij kent hun historie, hoe ze hier terecht zijn gekomen. Zijn hart klopt net zo hard voor jou en mij als voor hen. Hij heeft net zo’n hoopvolle toekomst met hen voor ogen als met jou, mij en Mauro!
Benieuwd? Doe je mee? Kijk eens op de pagina van Safe Haven en stuur een berichtje. Vind ik leuk!
*Hebreeën 13:2