Ik hoor m’n naam vallen terwijl ik in de keuken sta. “Hé, is Job eigenlijk de vader van al je kinderen?”. Een vraag, terloops gesteld, als je elkaar tegenkomt op het grasveldje. Veel retorischer krijg je ze niet vaak. Maar schijn bedriegt. Het is een reële vraag in haar belevingswereld.
De eerste neiging om licht verbaasd te reageren kun je nog net onderdrukken. Het is blijkbaar toch minder gewoon dan het lijkt om 3 kinderen te hebben met dezelfde partner. En ja, de gesprekspartner bewijst ook het tegendeel.
Er klinkt bewondering in haar reactie, en een beetje hunkering, omdat beide vaders niet echt in beeld zijn. We zien ook de moeite die het geeft om het alleen te moeten doen. Opeens voel je je weer even ontzettend verwend om de zorg voor 3 kinderen samen te mogen delen. Maar de kracht die er soms naar boven komt van moeders in dit soort pittige omstandigheden, prachtig.
Te midden van dit soort alledaagse levensverhalen mogen we het Koninkrijk van God laten zien. Trouw, gezelligheid en ondersteuning, om iets van de afwezigheid van die vader en vriend op te vangen. Want Hij is de Vader van al zijn kinderen!
Job